Even stoom afblazen…..
Soms wil je er even tussenuit. ’t Is al druk geweest en de grote vakantie stond volledig in het teken van selectie voor het wereldkampioenschap in Baku. Geen rust dus, behalve die enkele week na onze stage begin juli. Na de geslaagde selectieproeven even een verlengd weekend met de nachttrein naar Wenen. Moet je echt proberen, een aanrader voor cultuur, natuur en geschiedenis doorspekt met natuurlijk de vergoddelijkte muziek van de genieën van hun tijd: Strauss, Mozart en Beethoven. Je GSM verdwijnt dan netjes diep in je rugzak, want helemaal niet van doen, behalve om je Coronapas te tonen. Die bleek wel nuttig hoor, zowel horeca, musea en kerken vragen je het toestel even te openen met het juiste plaatje. Jammer, maar ’t is nu eenmaal zo , geen overbodige luxe. Plots, we zijn lekker op de trein een ontbijtje aan het nuttigen en…. Ring-ring-ring. Meestal zijn dit van die momenten dat je het toestelletje gewoon laat rinkelen en ik van de redenering uitga dat wie me echt wil bereiken , me zal terugbellen. En toch, de tentatie is groter want: niets om handen, mijn boek was uitgelezen , dus dan maar in de sacoche grijpen naar mijn trillende gadget.
Compagnon de route.
’t Is Raf, sinds enkele decennia mijn compagnon de route voor het Beverblaadje. Ik schrijf alles van mij af en Raf zorgt ervoor dat onze club in de kijker komt in zijn maandblad. Ik werk graag met “deadlines”, dan komt de inspiratie soms opgedoken uit een vreemde hoek en hoef ik niet lang te chieken op mijn verhaal. Raf, hierbij mijn excuses, ik was je helemaal vergeten, maar na een concert op de voorlaatste avond in de gouden hall van de Wiener Philharmoniker, jullie herkennen ze misschien van de jaarlijkse Nieuwjaarsconcerten, was ik je helemaal uit het oog verloren. Ergens tussen Luik en Brussel werd ik weerom op de realiteit van thuis en de routine gedrukt:
’t Beverblaadje harkte naar mijn bijdrage en zodus … hierbij. Waar is de tijd dat ik elke maand bij één van onze neringsdoeners binnenviel in de hoop dat zij hun publiciteit aan mijn artikel koppelden. De maanden volgen snel opeen en toen deed Crelan (hopelijk mag ik wat publiciteit tussen de regels maken) zelf een voorstel om voortaan onze sportperikelen te sponsoren. Leuke samenwerking ondertussen al meer dan vijftien jaar.
Ook geërgerd aan de excessen van het spelletje?
Terwijl Messi belangrijker is dan de rest van de wereld, terwijl de clubbus van PSG leeg naar Brugge rijdt om er de goden op te pikken, terwijl de vlieger er evenlang overdoet van Parijs naar Oostende,…. terwijl dit alles geld kost, ecologisch een gigantische bom CO2 vertegenwoordigt en onverantwoord is in de huidige context van ecologie, economie en het moeizaam herstel van het fameuze virus, wel in diezelfde tijd moeten wij alle voorbereidingen voor het WK zelf bekostigen, moeten wij zelfs een tweede noodzakelijke trainer voor de veiligheid van ons gymnasten volledig voor de reis en verblijf in Baku bekostigen. We staan bovendien in voor de veiligheid in onze zaal en doen weerom een investering van ettelijke duizenden euro’s om iedereen behouden en veilig te laten springen. Hoe moeilijk is het niet voor ons om de nodige fondsen bijeen te rapen. Sinds de Covid-hype, geen acties om zaad in ’t bakje te brengen, geen feestjes, ….niks. Vele kleintjes hebben al geholpen, maar sommige grote bedrijven hebben precies nog nooit van ons gehoord. Het materiaal in onze zaal is kostelijk, zeer kostelijk. Wist u dat een simpele trampolinenet, alleen het netje dus van geweven nylonbandjes ons per stuk een dikke 2700 euro kost, en die verslijten hoor!
’t Zal Messi worst wezen, maar met zijn drinkgeld van één maand alleen al kunnen alle Beverse sport – en cultuurverenigingen zeker tien jaar hun werking ondersteunen. Waren wij maar voetballer geworden.
Niet treuren echter…
Beveren kermis stond voor ons helemaal in het teken van selectie. Terwijl de kermismolentjes draaiden, de pinten geschonken en gedronken werden gooiden wij al onze troeven op tafel, of tenminste op de springmat.
Er zijn er weer maar twee die mee kunnen doen in Baku( Azerbejdjan).
Niet toevallig weer twee van ons kleine Beveren-Leie. Darwin en Simon hebben zich overduidelijk gekwalificeerd voor het synchroonspringen. Simon is aan zijn vijfde partner toe. Hij is de “leading” springer en Darwin puft om hem bij te houden in de hoogte. Met deze jonge partner hadden ze op één punt na ook het (ook van Simon en Joris) Belgisch record benaderd. Flink toch voor hun eerste samenwerking. Simon haalde bij de eerste selectieproef al zijn minimumscore en mag individueel aantreden. We hadden gehoopt op nog een deliberatie voor Florian, afkomstig uit de club van Wevelgem, maar al enkele jaren flink bijtrainend bij ons. Op ons uitdrukkelijk aandringen om ook deze jongeman mee te krijgen en aldus een team bijeen te zetten (voor het eerst in de geschiedenis bij seniors) , vingen we alweer bot bij de federatie die ondanks beloftes om nieuwe dingen aan de orde te brengen weer niet thuis gaf voor overleg. Al meer dan veertig jaar blijven we knokken voor ons deel van de koek. Hopelijk gaan ze ooit eens luisteren naar onze aanpak en kunnen we de basis van de sportpiramide verbreden en verdienen we daarbij een budget om te kunnen werken.
Hoop doet leven, onze hoop is nu de kracht van lenig en vlug, zijn springers en zijn coaches.
Onze kalender
Vanaf tweede week september: joepie we zijn er weer ingevlogen
- 5 september: Simon en Darwin kwalificeren zich voor het WK in Baku
- 7 september: zaal in topconditie voor het nieuwe seizoen
- 25-26 september: tweedaags jurycolloquium in Parijs voor Philippe
- 16 oktober: eerste uitdaging na corona: Masters in Frankrijk in Colomiers (Toulouse)