Lipi’s zegje – 10/21

Gepost op:

Onwennig maar toch….

Eerste wedstrijdstress is weer aan de orde. We gaan na twee jaar inactiviteit er weer eens los door. ’t Klinkt hip: de “Masters of France”. De club van Colomiers in de buurt van Toulouse doet er alles aan om de oude Coupe de France in een nieuw internationaal kleedje te stoppen. Ambitieus als ze zijn hebben ze er een flink budget tegen gesmeten om ook enkele wereldtoppers naar Toulouse te lokken. De seniorenklasse schittert van gelauwerden uit het wereld- en Europees circuit. In de voorbereiding van het WK een maand later kan dat tellen. Simon, Darwin en Florian zijn er op gebrand om daar al hun goede doen te etaleren en te tonen dat ze het waard zijn om er ook bij te zijn in BAKU.

Voor onze jongelingskes is het dan weer nagelbijtend afwachten wat de concurrentie op Frans gebied na hun “confinement” hebben kunne uitrichten in de korte voorbereidingsperiode die iedereen heeft moeten doormaken. Volgend weekend (15-16-17 oktober) zijn we er dus bij in Toulouse. Joepie, eindelijk!!!

Delegeren en teamwork.

Wat voetbalploegen en federaties professioneel in hun rangen hebben zitten om alles tot in de puntjes te regelen, daar moeten wij het doen met het pure achterurenamateurisme. Inschrijvingen, betalingen, reservaties voor hotel, boekingen voor het vliegtuig, afhuren van vervoer ter plaatse, wedstrijdfiches en administratie voor verzekeringen en officiële wedstrijdpapieren…. Noem maar op. Vroeger ging dat allemaal vlot, een telefoontje hier, een faxke daar en alles was geregeld. ’t Gaat zogezegd allemaal vlotter??? nu met onlineboekingen en reservaties. Niettemin doen nu vier tot vijf mensen in de club wat indertijd door één persoon werd uitgevoerd. Vergelijk het met een kloosterorde. Geert is onze broeder-econoom die de centjes beheert en de overschrijvingskes doet. Bieke, zij is zuster-pasfoto, alle licentiedocumenten gaan door haar vrome handen. Dieter is frère-statistique, geen bestandje, geen lijstje, geen inventariske, hij mist er geen enkele en is bij de pinken voor de inschrijvingen voor alle evenementen. Eva is onze sister-travelagency. Zij zorgt voor alle verplaatsingen, boekingen, afhuren van hotels en vervoer. Dominiek is dan weer broedersmul. Hij kent alle restaurants in de buurt van onze mogelijke locaties en zorgt ervoor dat online onze groep op een leuke en betaalbare plaats na de wedstrijd een lekkere pasta of wat anders kan verorberen. Lipi is dan weer broeder-competitie die inschrijvingen en alle details voor de Franse wedstrijden regelt. ’t Is gewoon zo, zonder een team staat onze club nergens, maar meestal ligt niemand (springers en ook vele ouders) hier helemaal wakker van en vinden ze alles toch zo normaal. Niet geklaagd hoor, ’t is altijd – ondanks de soms vele ongemakken en wijzigingen- met de glimlach gedaan.

Niet zomaar…

Als je je op internationaal niveau begeeft moet je dat stapje hoger verdienen tegenwoordig. Ook de internationale federatie wil dat atleten, juryleden en coaches op niveau meedoen.

Zo kregen we onlangs een online cursus voorgeschoteld waar we als atleten en coaches een paar uur mee zoet zijn om alle reglementering inzake doping, veiligheid en wedstrijdregels flink op te frissen. Ben benieuwd of alle Oostbloklanden dit ook helemaal doorwroeten. Er zal wel weer wat gesjoemel bij horen, maar wij gaan dat maar braafjes volgen hoor, er zitten misschien wel wat interessante meerweetjes in. Papieren voor Baku , ook een verplichting die niet te onderschatten valt. Internationaal paspoort, visum en uniforme kledij, ’t moet allemaal de revue passeren. Voor het paspoort betaal je natuurlijk zelf, het visum wordt via de federatie geregeld en de kledij, daar heb je als ancien wel wat van liggen en vraag je soms een t-shirtje of een wintervest bij, afhankelijk van de plaats van bestemming. De nieuwelingen moeten wel een ritje Gent doen om het nodige te verkrijgen en het pashokje van de federatie even te moeten induiken.

Nog nooit gebeurd…

Ligt het aan het virus? Is het toch waar dat velen flink wat zaken hebben gemist tijdens deze gezondheidscrisis ( je weet wel: buiten zijn, wandelen, verluchten, dingen niet samen kunnen doen…..) of is het weer een tijdelijk fenomeen dat gauw weer zal verdwijnen? Het is nog nooit voorgevallen dat we nieuwe leden moeten weigeren. Maand september, overstelping van  telefoontjes en online-aanvragen om lid te worden. Springgroepen hebben we moeten opsplitsen om toch op een degelijke manier de trampolineskills aan te kunnen leren. Begin oktober, zware beslissing binnen ons bestuur:  we hebben toch efkes alles van de website moeten halen wegens overbelasting en mogelijke nieuwe leden moeten onhold zetten. Onze filosofie is al 60 jaar: “iedereen mag komen”, we weigeren niemand, maar aan alles komt precies toch een eind. We voelen ons een beetje schuldig maar we willen kwaliteit blijven leveren en dus….daar gaat onze leuze.

Switchen moet kunnen.

Hoelang loopt onze centjesactie al? Ik gok op minstens 20 jaar. Toen we onze eerste pannenkoekenactie startten was de pannenkoekenboer  (tussen haakjes Dries) zoals wij hem noemen pas gestart met in zijn garage artisanaal flensjes te bakken. Door onze grote vraag ( 500 pakjes in één keer) had hij al zijn familieleden opgetrommeld die een hele nacht in zijn garage boven de deegdamp stonden. We kochten er toen pakweg een 500 pakjes van een halve kilo. Op een bewuste zaterdag in februari gingen die zo snel van de hand dat we met ons minibusje alle Colruyts, alle BG’s en Delhaizes afschuimden en er alle pakjes uit de rekken kochten. Bij de Colruyt in Kortrijk haalden we ook de rekken leeg en de cassière heeft zich toen vergist en in plaats van 100 pakjes er slechts 10 ingetikt. Als echte Vlaming hebben we toen eerlijkheidshalve maar gezwegen aan de kassa met 90 pakjes pure winst tot gevolg. De echte pannenkoekenactie was geboren. Met alle herstel van de pandemie echter krijgen momenteel familiefeesten en allerhande festiviteiten voorrang op vele clubactiviteiten. Daarom hebben we beslist om onze pannenkoekenactie dit jaar in november te plaatsen en onze traditionele vijfsterren Kaas- en Wijnavond naar het voorjaar te verschuiven. We vermoeden dat vele families onze pakjes wel lusten, gelijk wanneer we ze aanbieden.

23 oktober dus komen we in volle frisse lucht langs om ze aan te bieden en daarmee onze vernieuwingen in onze springhal financieel te verantwoorden. Ons veiligheidsplatform rond de trampolines wordt volledig vernieuwd en daarvoor zijn centjes nodig. Vandaar, geniet van onze palullen…en merci voor dat kleine smakelijke duwtje.

Onze kalender…

  • 15-16 oktober                         “Masters open” in Colomiers (14 lenig en vluggers nemen deel)
  • 23 oktober                              verschoven pannenkoekenactie voor ons materiaal
  • 25-28 november                     World-championships in Baku (Simon en Darwin springers, Lipi en Bieke als enige Belgen ernaartoe)
  • 5-6 december                          “Nationaal teamkampioenschap” van Frankrijk in St-Etienne