Raspoetin
Was hij de voorbode van de Russische schijnheiligheid of zit in zijn naam de koele kikker die de hele wereld schokt met zijn narcistische aanvalsdrift op voor een groot stuk eigen volk? Volk dat we kenden onder de noemer USSR in de tijd. Rusland is al lang Rusland niet meer. 17° tot 19 ° eeuw: Tsaren waren de enige machthebbers en vrouwe en tsarina Alexandra Fjodorovna liet de sluwe zogenaamde pelgrim- genezer en manipulator toe (Raspoetin)in haar hofhouding. Hij, die met slinkse woorden en middelen een helende behandeling uitvoerde op de aan hemofilie lijdende tsarenzoon. De invloedsferen van de sluwe Raspoetin bepaalden op zeker moment de labiele toestand van de tsaren in hun politieke regeermogelijkheden. Dit leidde tot opstand van de Bolsjewieken met alle gevolgen vandien. De revolutie in Rusland (1916) was geboren. Het ijzeren gordijn werd opgetrokken. Putin, putin… c’est vrai mais très malin… zou Arno beter zingen… wat doet de deels naamgenoot van de slinkse RasPOETIN nu? Wordt ook hij de nieuwe aanstichter van het verval van zijn eigen rijk? Ik hoop het, want hij bruuskeert op dit moment de hele wereld. Russen zijn altijd al een speciaal volkje geweest. Machtswellustelingen op het randje van The intouchables, overwinningsdrang met een flinke scheut sadisme, egoïsme, landsdrang en machtsvertoon. Greta Thunbergs quote: “How dare you?” is hier best op zijn plaats. Bedenk maar 1812: Napoleon met zijn pletwals voor Moskou. Geen nood, wij Russen branden alles plat en verlaten de stad (de truc van de verbrande aarde). Den Bonaparte zat zonder kleren en eten en moest noodgedwongen zijn leger in dameskleren en in flarden uit die positie volledig terugtrekken. Er bovenop kregen ze nog de guerrilla-aanvallen van die kozakken (Russen te paard) op hun brood. Ze zijn nog niet veranderd.
In de sport…
Ze kunnen het niet laten, alweer die Russen, altijd een zweem van geheimzinnigheid. Doping alom, of was dit ook al een voorbode van wat te gebeuren stond. Op de Olympische winterspelen in Peking op de schaatspiste gingen ze nog even vrijuit en mocht hun atlete ondanks alles toch deelnemen (dubieuze beslissing van het OC, misschien toch iets met de oorlogsdreiging afgekocht? De gatlikkers). Al enkele jaren nemen Russische atleten in onze sporttak niet onder de Russische vlag deel maar moeten het met de Europese hymne op het podium ( dat ze meestal wel halen) stellen (de dopingboycot weet u wel). We zijn eerlijk, al veertig jaar keken we op naar wat die Oostblokkers op het trampolinenet presteerden. Toen ik eind de jaren tachtig van vorige eeuw zelf in Odessa (toen nog USSR) deelnam aan de Dobrovolkskicup, keek ik enorm op naar alles wat die Russen uit de trampoline toverden. Toen Star Trek met mr. Spock bij ons populair op het scherm kwam en deuren met een vingerknip of een soort “beeper” spontaan opengleden vonden we dat de reinste truccage, ’t was allemaal maar film hé?. In het mondaine Odessa, parel aan de Zwarte zee en het Nice van Rusland waar menige Dacha staat van de hoge partijbonzen, zag ik enorme hekkens en poorten automatisch openschuiven, hingen er camera’s aan de pilaren en stonden overal zonnebrillen men een mitraillette voor de borst voor de poort. Een “no-go” zone voor wij , het plebs uit het nietige België. Het team Russia was er outstanding en Igor Galimbatevski toverde een jaar later in Parijs op het WK het wereldrecord moeilijkheid uit zijn sloffen waar we van achterover vielen. Het zou dertig jaar standhouden. Wij schimpten toen altijd dat de atleten zelfs salto’s draaiden op hun bed in hun slaap. Zo gedisciplineerd, zo krachtig en outstanding. Altijd met hun blauwe ouderwetse trainingspakjes met enkele streepjes op de mouw, de Russische kleuren. Wij mochten dan wel mooie outfits dragen, wij waren nietig wat de sport betrof.
En toch….
Sport moet universeel zijn, net zoals muziek zouden er geen grenzen mogen zijn op cultureel vlak. We respecteren de sporters en hun coaches. Persoonlijk ga ik er ook van uit dat deze mensen met hun vak bezig zijn. Dat ze van de hele santeboetiek van Poetin weinig of niets afweten (lees: mogen afweten). Als ze maar presteren. Dan volgt van hogerop voor de hele omgeving van atleten en familie een flinke beloning. Hogere regionen in de hiërarchie van de staat met speciallekes op alle vlak: financiëel, logistiek, voorrechten waar anderen nooit bij kunnen, reizen en status. En dan pas gedragen ze zich ook wel weer een beetje verheven boven het gewone volk. Gevaarlijk die status: neigt meestal naar narcistische trekjes met alle gevolgen vandien. Door status en uitzonderlijke positie is plots alles goed wat hun broodheer “God (nu Satan) Vladimir” uitspookt. Ik heb wel een stil vermoeden dat atleten het nog altijd voor de prestige van de sport doen, uitblinken in waar ze goed in zijn en niets meer…., dat hoop ik tenminste, of ben ik naïef. Ik neem aan dat Herr Poetin flink zijn gat aan ’t verbranden is en dat hij zeer lang op de blaren zal moeten zitten (en jammer maar waar, hij sleurt zijn hele bevolking mee). De onwereldlijke trampolinekunstenaars zullen we noodgedwongen geruime tijd moeten missen. Rusland zal hoogstwaarschijnlijk voor zeer lange tijd overal de buitenwacht hebben. En Belarus (momenteel de wereld- en Olympische top) zal meegesleurd worden in de vrije val van het conflict. Eigen schuld dikke bult Vladimierke.
Ook zo eentje….
In het kleine trampolinewereldje (toch olympisch) loopt er ook een Poetinneke rond. Sinds ik gebeten ben door het springvirus ken ik een sinistere Rus die de plak heeft gezwaaid binnen de internationale federatiepolitiek. Soms gebeurt er een Makarovke in ons wereldje. De Russische zakenman heeft wel wat belangen met zijn firma in onze sport (echte zakelijke belangenvermenging), is een wat bevreemdende verschijning en zijn bazigheid is alom gekend en gevreesd. Soms slaagt hij erin om spreekwoordelijk een achterwaartse salto zo lang te bekritizeren dat het een voorwaartse wordt en hij komt er nog mee weg ook. Misschien is zijn hegemonie nu ook flink gedeukt en zullen we hem een tijdje moeten missen (mooie kans voor kapers op de kust).
Een beetje de “maffioze godfather” in onze discipline. Als elke rijke Rus, ook tuk op vrouwen, d’ er is een tijd geweest dat ik hem altijd met een andere vlam op internationale tornooien zag opdraven.
‘k heb hem ooit, natuurlijk een medaillekwestie, zodanig weten opgaan en op tafel weten bonken tot de hoofdjury zwichtte en onze Belg die toen derde stond in de eindranking, van het podium blies. Een gehoekte fase van een sprong werd door mister Makarov zodanig met woorden, hoekgraden en gebaren gemanipuleren dat de sprong plots een herhaling zou moeten blijken. Weg podiumplaats, Rus in de plaats. Achter de schermen wordt dan scha en schande gesproken maar alle geruchten vallen stil als de getaande grijsaard plots opdaagt. Case closed momenteel voor Mister Makarov, met dank aan Poetin.
Help het stormt…
Weet je nog…er was weer eens geen winter. ’n Flinke herfststorm deed een paar weken geleden flink wat stof opwaaien (niet alleen stof). Op onze springkalender stond 17 februari al lang aangestipt. De grens weer over. Geen maskertjes, geen covidpass…. En toen kwam de storm “Eunice”. Twee dagen voor de wedstrijddatum: red alarm: wedstrijd afgelast in Arques. Voor de tweede keer in vijf jaar is een deel van het dak van de gigantische turnhal weggeblazen. Die architecten toch. Ontwerpen is leuk, ziet er fantastisch uit maar die architectonische kunstjes zijn geen kathedralen die de eeuwen trotseren. Mondhoeken dus naar beneden, geen wedstrijd. Online rampenplan uitwerken. Solidair als we zijn stellen we direct voor om alles te laten doorgaan in onze superzaal. Veto van de FFGym France. Paraplu de hoogte in omwille van verzekeringsperikelen. Dus dan maar verschuiven. Noodtoestand dwingt tot oplossing : twee weken opschuiven en toch de wedstrijd in Arques. Eind goed al goed. Was weer leuk. Mekaar wezenlijk zien, vastpakken, “des bisous” : eindelijk!!!!.
’t Was nog maar debuteren met de kleinsten en we zien dat Corona er toch wat heeft ingehakt. Wedstrijdspringen moet weer aangeleerd worden ook voor de jongsten. Nog geen enkele van onze jongskes kan zijn minimum springen voor het Franse kampioenschap. Binnen drie weken herkansing. We zien wel.
Wie zien we?
18-19-20 maart: internationale afspraak in Alkmaar: “Dutch open international trampoline contest”. Wie zal er zijn. Russians not welcome? We hopen op een uitgebreid internationaal veld. We denken er ook klaar voor te zijn… dat zijn we nooit maar ja…. Onze juniors en seniors kunnen ook hier een ticket voor het Europees kampioenschap binnenrijven. ’t Zal er weer op moeten zijn. We hebben er al vijf op de lijst staan en één extra synchroonkoppel. Dus goed op weg, maar ’t mag ook wat meer zijn. Ons bende zal met twaalf springers zijn, twee coaches en twee internationale juryleden. Ja hoor, Dieter heeft ook de stap gezet en slaagde voor zijn internationaal examen. Ikzelf vernieuw voor de achtste keer mijn brevet. ’t Is toch wat zenuwgedoe en stress hoor, examens als 60+-er. Deze keer was het online (het virus weet je wel) en wij ouwe gabbers zijn niet altijd zo snel met de computertoetsen, ’t was weer even wennen hoor, maar beiden met brio erdoor. Sterke ploeg toch hé die Bevernaarkes. Op naar Alkmaar dus om onze kleuren te verdedigen.
Onze kalender…
- 18/19/20 maart: internationale Dutch Open competition in Alkmaar
- 26 maart: tweede selectietest Franse competitie in Arques (frans-vlaanderen)
- 27 maart: derde selectieproef Belgische competitie in Balen
- 27 maart: aansluitend selectietest Europese kampioenschappen in Balen
- 9/10 april: derde selectietest Franse competitie in Levallois (Parijs)
We love it!!!!!